De prins op het witte paard

Maandag 17 juni 2019 - Sandager Næs -> Føns -> Middelfart -> (over de oude brug, de Lillebæltsbroen naarhet schiereiland) Jutland -> Fredericia -> Kolding -> Christiansfeld; 99 km/822 km totaal; Graus-bed/ferieværelse, Koldingvej 58, (3 km ten noorden van) Christiansfeld; 20 graden, zon met wolken; windkracht 3 zuidenwind. Prachtige fietsdag.

Alle vrouwen schijnen 'm te zoeken en ik heb hem vandaag gevonden: de prins op het witte paard. Maar dat was pas aan het einde van deze dagetappe.

Als ik wegrijd bij de boerderij waar ik geslapen heb, neem ik me voor om nou 's niet op elke straathoek naar iets te kijken of te luisteren naar iedere vogel. Nee, dit wordt de Dag van het Serieuze Fietsen.Tien minuten later kom ik Anna uit Bretagne tegen en voor ik het weet staan we een kwartier te kletsen. Minstens... En ook nog in het Frans. Dat gaat lekker zo met Deens oefenen!

Toch is dit wat een fietstocht zo aardig maakt: je komt de meest bijzondere mensen tegen (in ieder denkbaar opzicht) en die contacten zijn vaak heel verrijkend. Met een uitnodiging voor Bretagne op zak fiets ik verder.

Dit deel van de route tot aan Middelfart gaat dicht langs de kust. Het gaat nog steeds op en neer en vaak zijn er prachtige doorkijkjes naar de Lille Bælt. En ook hier weer hangt een grote blauwe vlag waar gezwommen mag worden. Naast de vlag staat een toilethuisje met zelfs een buitendouche. Er zijn wat mensen aan het picknicken op de bankjes die overal staan en het busje van het ouderentehuis in Middelfart rijdt langzaam voorbij. Je ziet de oudjes genieten.

Middelfart is een leuk en levendig havenstadje. Hier drink ik de duurste koffie op deze route: samen met een stuk worteltjestaart mag ik 86 DKr aftikken (€ 12). Maar ja: ik zit dan wel aan het water met uitzicht op de prachtige Ny Lillebæltsbroen. Deze brug (1965-1970) verbindt Jutland met Funen en is 1700 m lang. Het is een mooi staaltje ingenieurswerk.

Aldus gesterkt begin ik aan de klim naar de oude Lillebæltbroen. Deze is vanwege een renovatie voor auto's versperd tot oktober 2019 maar het fietspad is open. Aan het begin van de brug is er een fietsreparatiepunt waar allerlei reparatiespullen hangen met tekeningetjes waarvoor het allemaal dient. Sympathiek! Ze zijn hier sowieso fietsvriendelijk: in Kolding staat naast het rode licht voor fietsers een soort leuning voor je arm en voet, super handig want je hoeft niet af te stappen.

Fredericia is de eerste grote stad in Jutland. De stad is in 1650 gesticht door Frederik III van Denemarken die de stad in alle bescheidenheid van zijn naam voorzag. Iemand moet het doen, nietwaar?

De stad is oorspronkelijk gebouwd als garnizoenstad en dat zie je nog steeds: de stadswallen zijn nog intact en de binnenstad kent vrijwel alleen straten die haaks op elkaar staan. Het is een aardige stad om rond te lopen met veel winkels en restaurantjes en een prachtig oud marktplein.

Frederik III was geboren in Sleeswijk wat toen nog Deens was. Eerst was hij bisschop, maar toen er voldoende familieleden gestorven waren, kwam hij toch nog in aanmerking voor het koningschap. Hij trouwde met Sophia Amalia van Brunswijk, een serieus ambitieuze tante, en al hun kinderen trouwden met prinsenkinderen all over Europe. Met de Zweedse koning had hij voortdurend oorlog. De meest bizarre aanval was wel toen de Zweden in januari en februari 1658 te voet over de bevroren (!!) Grote Belt trokken om Kopenhagen te belegeren. De Denen zijn toen ontzet door de Nederlanders. Niet uit goeïgheid, maar omdat die Zweden onze handelsposities dreigden te verpesten. Enfin, deze Frederik stichtte Fredericia om de grens in Jutland veilig te stellen. Jutland en de graafschappen Sleeswijk en Holstein zijn sowieso al honderden jaren betwist gebied.

De route gaat verder naar Kolding. De wind, die ik op Funen zo comfortabel in de rug had, heb ik nu pal tegen. Jutland is niet vlak. De heuvels zijn hier wat hoger en de hellingen wat uitgestrekter dan op Funen, dat geldt zeker voor het eerste stuk tot na Kolding.

In Kolding is een hoop te zien, waaronder het beroemde middeleeuwse Koldinghus, een kasteel waar de Deense vorsten vaak verbleven. Als ik door de stad fiets, is het al na vijven en het Koldinghus dicht. Nou, er moet iets overblijven voor de volgende keer.

Het is gek, maar na al die dagen fietsen in de stilte valt het me extra op hoe druk en nerveus de stad is. Ik besluit door te fietsen tot Christiansfeld, zo'n 20 km verder. Een belletje naar een B&B en mijn bed is geregeld.

Voorbij Kolding volgt de route een poosje een drukke provinciaalse weg, daarna buigt ze af naar het meer landelijke deel van Jutland. De zee heb ik sinds Fredericia niet meer gezien.

Vlakbij de boerderij waar ik ga overnachten, ligt een grote steen aan de kant van de weg. In gouden letters staat erop: 'Hier besteeg koning Christiaan X zijn witte paard op 10 juli 1920.' Op dat moment werd namelijk door Duitsland een stuk van Jutland aan Denemarken teruggegeven. Iets wat de koning vierde door te paard over de oude grens te rijden.

Christiaan X had sowieso iets met paarden en Duitsers: tijdens de Duitse bezetting gedurende de Tweede Wereldoorlog bleef hij in Kopenhagen, waar hij dagelijks te paard door de stad reed om zijn volk een hart onder de riem te steken. Verder is van hem bekend dat hij, toen de Duitsers dreigden ook in Denemarken de jodenster in te voeren, met het idee kwam dat álle Denen dan die ster zouden dragen. Uiteindelijk zijn de meeste van de 6000 Deense joden overgezet naar Zweden en vrijwel iedereen is na de oorlog teruggekomen. Kijk, aan zo'n prins op het witte paard héb je wat!

Graus-bed/ferieværelse, Koldevej 58, Christiansfeld. Mooie B&B, goede prijs, kamer is een soort mini appartement. Heel prettig en rustig. Wel zelf voor je ontbijt zorgen. Bakker in het dorp. Aanrader. Ligt dichtbij het Grensmuseum.