Donderdag 13 juni (2)
In het dorpje Hjerteberg ga ik vol in de remmen: een hele stal vol jersey koeien! Ik fiets het erf op. De boer staat in de stal met iemand te praten en gebaart dat hij zo naar me toe komt. Ik vraag of ik foto's mag maken van de koeien. 'Waarom?' Ik leg uit waarom ik me voor zijn bedrijf interesseer.
'Op dit bedrijf worden al sinds 1902 jersey's gefokt,' zegt boer Jørgensen met kennelijke trots, 'zes jaar nadat de jersey's werden ingevoerd in Denemarken. Deze nieuwe stal voor mijn meisjes heb ik gebouwd in 2002, toen we 100 jaar bestonden.'
Hij heeft ongeveer 200 melkkoeien en verder nog wat kalveren, pinken en vaarzen. Geen stiertjes want met KI (kunstmatige inseminatie) is het mogelijk het geslacht vooraf te bepalen. En als hij dieren teveel heeft? 'Die verkopen we aan Rusland, die hebben daar tegenwoordig veel belangstelling voor.'
Hij prijst de kwaliteiten van zijn koetjes: 'De melk is veel eiwitrijker en is te gebruiken bij lactose intolerantie. Deze koeien geven wel minder melk dan de gewone holsteiners, maar de fabriek betaalt er meer voor, dus het komt op hetzelfde neer.'
Jørgensen heeft een bedrijf van 480 ha. Naast zijn koeien verbouwt hij bieten, aardappels, koolzaad, erwten, tarwe, gerst en verder gras en klavers voor zijn koeien.
Het is wonderlijk: we hebben misschien een kwartiertje gepraat en samen door de stal gelopen en het voelt alsof het een oude vriend is. Wat een voorrecht!
's Middags gaat de route langs een eenzaam en slecht onderhouden pad. Ik heb al lang geen bordjes gezien en vraag me af of ik dan toch een afslag heb gemist. Dan gaat het pad langs een eenzame boerderij. Twee jonge jachthonden proberen of mijn kuiten ook lekker zijn. De boer spreekt de deugnieten streng toe.
Als ik in het Deens vraag of ik op de goede weg zit, bevestigt hij dat en vraagt waarom ik Deens geleerd heb. Ik leg het uit en hij vertelt dat ook hij dol is op talen. 'Ik kan veel talen lezen en verstaan, zelfs Latijn en Russisch'.
Ik vraag hem waarop hij jaagt met zijn honden. 'Meestal op waterwild zoals eenden en ganzen. Verder op hazen, fazanten en reeën. We hebben hier heel veel vraatschade van de doortrekkende ganzen. Vorig jaar stonden er op het veld hier voor de deur wel 4000, we hebben ze geteld met behulp van foto's. En als je dan weet dat iedere gans elke dag opnieuw 200 gr graan opeet, dan begrijp je dat dit voor ons een enorme strop is.'
Ik neem afscheid en fiets verder. Achter me hoor ik een Russische groet klinken: 'Do svidania' (tot ziens).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten